แขวงหลวงพระบาง

แขวงหลวงพระบาง

   เป็นแขวงทางตอนเหนือของประเทศ สมัยโบราณดินแดนนี้เป็นถิ่นฐานของชาวข่าเชื้อสายเขมร ขุนลอแห่งเมืองแถง (เดียนเบียนฟู) ทรงเห็นว่ามีชัยภูมิที่จะตั้งเป็นเมือง จึงขับไล่ชาวข่าออกไปและตั้งเมืองเซ่าขึ้นต่อมาพบแหล่งแร่ทองคำในเมือง จึงเปลี่ยนชื่อเป็นเชียงดง-เชียงทอง ถึงสมัยพระเจ้าฟ้างุ้มทรงรวบรวมแผ่นดินตั้งเป็นอาณาจักรล้านช้าง ได้สถาปนาเชียงดง-เชียงทองเป็นเมืองหลวง ให้ชื่อว่าเมืองศรีสัตนาคนุตมะราชธานีเมื่อ พ.ศ.1896 ในรัชสมัยของพระองค์ พระเจ้าแผ่นดินเขมรพระราชทานพระบางให้คณะธรรมทูตอันเชิญมายังล้านช้าง แรกประดิษฐานอยู่ที่เมืองเวียงคำเหนือเมืองเวียงจันทน์ ครั้นพระเจ้าวิชุนนะลาด (วิชุลราช) เสด็จขึ้นครองราชย์ ได้อัญเชิญมายงเมืองเชียงดง-เชียงทอง และเปลี่ยนชื่อเมืองเป็นหลวงพระบาง แปลว่า เมืองที่ประดิษฐานของพระบาง นับแต่นั้นมา

หลวงพระบาง (Luangprabang)
          เป็นเมืองเอกของแขวง มีชื่อเป็นทางการว่า “นครหลวงพระบาง” แต่ประชาชนทั่วไปเรียกว่า “เมืองหลวง” เพราะเป็นอดีตราชธานีเก่าของอาณาจักรล้านช้างและที่ประทับของเจ้าชีวิต (พระเจ้าแผ่นดิน) ก่อนที่ลาวจะเปลี่ยนระบอบการปกครองมาเป็นสาธารณรัฐ ตัวเมืองหลวงพระบางตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำคานและแม่น้ำโขง เต็มไปด้วยวัดวาอาราม อาคารบ้านเรือนเก่าแก่ที่ยังคงรักษารูปแบบสถาปัตยกรรมแบบล้านช้างผสมยุโรป ผู้คนมีวิถีชีวิตเรียบง่าย ยึดมั่นในขนบธรรมเนียมประเพณีและพุทธศาสนาเป็นเหตุให้บ้านเมืองสงบ ร่มเย็นและงดงาม จนได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นเมืองมรดกโลกเมื่อ พ.ศ.2540